Czas, jaki upływa od momentu zatrzymania krążenia do podjęcia czynności ratunkowych, jest podstawowym czynnikiem warunkującym sukces reanimacji. Im szybciej przystąpimy do odpowiednich działań, tym większa jest szansa, że chory powróci do normalnego życia. Bardzo ważne są też oczywiście umiejętności i sprawność ratowników, a także stan organizmu pacjenta, jego potencjalna zdolność do życia.

 

Aby zwiększyć prawdopodobieństwo sukcesu działań ratunkowych, ustalono proste i jasne zasady postępowania reanimacyjnego obowiązujące na całym świecie.

 

A (Airway) – zapewnić drożność górnych dróg oddechowych

  • Nieprzytomnego chorego ułożyć płasko na plecach na twardym i równym podłożu.
  • Usunąć ciała obce (kęsy pokarmu, sztuczna szczęka, krew, śluz, wymiociny itp.) z jamy ustnej:
  • głowę ratowanego układa się na bok i odciąga kąciki ust w dół, tak aby ewentualne wydzieliny wypłynęły na zewnątrz, palcem lub chusteczką mechanicznie oczyszcza się jamę ustną.
  • Odgiąć do tyłu głowę ratowanego: ratownik jedną rękę podkłada pod szyję chorego i unosi jego kark do góry, drugą ręką uciska okolicę czołową i maksymalnie odgina głowę ku tyłowi – jest to podstawowy zabieg udrażniający drogi oddechowe.
  • Utrzymać taką pozycję chorego.

Reklama

 

B (Breathe) – prowadzić skuteczną wentylację, czyli sztuczne oddychanie

  • Najskuteczniejszą metodą sztucznego oddychania jest metoda usta-usta. Wentylację należy prowadzić od chwili stwierdzenia bezdechu do powrotu oddychania lub przyjazdu karetki pogotowia.
  • Zacisnąć nos chorego, wdmuchiwać do jego ust swoje powietrze wydechowe, obserwować ruchy oddechowe klatki piersiowej i słuchać szmeru powietrza opuszczającego drogi oddechowe ratowanego.
  • Przy prawidłowej wentylacji klatka piersiowa unosi się i opada zgodnie z prowadzoną wentylacją, a powietrze wydechowe wydobywa się z ust z charakterystycznym szumem zaraz po zaprzestaniu wdechu.
  • Wykonuje się 12–15 wdechów na minutę.
  • Sprawdzać tętno na dużych tętnicach.

 

C (Circulate) – prowadzić pośredni masaż serca

  • Przed rozpoczęciem masażu serca należy wykonać silne uderzenie pięścią w dolną część mostka, następnie sprawdzić, czy nie powróciło tętno i dopiero jeśli go nie ma rozpocząć masowanie.
  • Pośredni masaż serca, czyli przez powłoki klatki piersiowej, polega na rytmicznym uciskaniu odpowiednio ułożonymi dłońmi na wysokości 1/3 dolnej powierzchni mostka (nie uciskać wyrostka mieczykowatego!). Mostek w miejscu ucisku musi się ugiąć 3–5 cm. Potrzeba do tego znacznej siły rzędu ok. 20 kg.
  • Ratownik klęczy na podłożu przy ratowanym tak, aby jego barki znajdowały się ponad mostkiem ratowanego, ręce ma wyprostowane w łokciach, dłonie ułożone jedna na drugiej i ucisk na mostek wywiera dłoniową powierzchnią nadgarstka.
  • Gdy reanimację prowadzi jedna osoba, to na 2 wdmuchnięcia powietrza przypada 15 uciśnięć. Gdy jest dwóch ratowników, to 1 wdmuchnięcie przypada na 5 uciśnięć.