Dno oka jest tylnym fragmentem narządu wzroku. Badanie tego odcinka, zwane też oftalmoskopią lub fundoskopią, to jedno ze standardowych badań okulistycznych. Pozwala na uzyskanie ważnych informacji o stanie naszego wzroku, a także na określenie ewentualnych predyspozycji do rozwoju niektórych schorzeń oczu (na przykład jaskry). Dzięki badaniu dna oka można również wstępnie zdiagnozować stan serca i naczyń krwionośnych, a także choroby krwi (anemia, białaczka, skaza krwotoczna). Zmiany w naczyniach krwionośnych oka sygnalizują też rozwijającą się cukrzycę.
Badanie dna oka polega na oglądaniu wnętrza oka poprzez źrenicę przy pomocy specjalnego aparatu soczewkowego (oftalmoskopu), czyli wziernika ocznego. Jest to przyrząd najczęściej używany do tego badania.
Dno oka, czyli tylna wewnętrzna część gałki ocznej, to jedyne miejsce, w którym można bezpośrednio obserwować tarczę nerwu wzrokowego i naczynia krwionośne siatkówki. W tych właśnie naczyniach odbijają się zmiany naczyniowe w innych organach. Wskazania do wykonania badania dna oka mogą być internistyczne i neurologiczne. Dno oka ocenia się także wtedy, gdy pogarsza się ostrość wzroku lub pojawiają się zaburzenia widzenia. Badanie pozwala rozpoznać większość chorób oczu, a zwłaszcza siatkówki, błony naczyniowej, nerwu wzrokowego i ciała szklistego. Oftalmoskopia przeprowadzana jest też rutynowo w celu wykrycia takich schorzeń, jak cukrzyca, jaskra, miażdżyca i nadciśnienie tętnicze oraz oceny wzroku w tych chorobach. Wszystkie patologie naczyń krwionośnych występują bowiem również w naczyniach siatkówki. Najłatwiej je obejrzeć właśnie przez przezroczystą źrenicę. Porównać ją można do bramy – to dzięki niej światło dociera do wnętrza oka oraz chroni je przed namiarem bodźców.
Przed badaniem zakrapia się oczy specyfikiem rozszerzającym źrenice (uwaga: może to na kilka godzin upośledzić zdolność ostrego widzenia). Zastosowanie kropli zależy od decyzji lekarza. Może on uznać rozszerzenie źrenic za zbędne i nie użyć kropli, jeśli w badaniu bez ich użycia nie dostrzeże niczego niepokojącego, a źrenica nie jest za wąska. Samo badanie trwa od kilku do kilkunastu minut. Lekarz siedzi naprzeciwko pacjenta i specjalnym wziernikiem wpuszcza snop światła poprzez źrenicę. Światło przechodzi przez soczewkę i ciało szkliste, oświetlając dno oka. Stan naczyń jest znakomicie widoczny dzięki kilkunastokrotnemu powiększeniu obrazu.