Dalekowzroczność to, podobnie jak krótkowzroczność, refrakcyjna wada wzroku, bardzo często spotykana. Inna jej nazwa to nadwzroczność. W terminologii medycznej stosuje się też określenie hyperopia, pochodzące z języka greckiego.

 

Dalekowzroczność jest defektem refrakcyjnym, co oznacza ścisły związek z załamywaniem promieni świetlnych przechodzących przez wszystkie struktury optycznego układu oka, takie jak rogówka, soczewka i ciało szkliste. Dalekowidzowi sprawia kłopot wyraźne widzenie przedmiotów znajdujących się blisko. Widzi je niejako za mgłą. Może przy tym nawet odczuwać ból oczu

W oku widzącym prawidłowo siła układu optycznego jest dostosowana do wielkości oka, co sprawia, że ogniskowa znajduje się na siatkówce, a obraz optyczny jest na nią ostro rzutowany. Oko takie widzi wyraźnie zarówno przedmioty odlegle, jak i bliskie. Zawdzięcza to akomodacji, czyli zdolności nastawczej układu optycznego. Akomodacja, regulowana odruchowo przez układ nerwowy, zwiększa siłę refrakcji oka poprzez krzywizny soczewki. Jest to bezpośrednim skutkiem działania tak zwanych mięśni akomodacyjnych wewnątrz oka.

Reklama

 

Problemem oka dalekowzrocznego jest zbyt małe załamywanie promieni światła, wskutek czego wyraźny obraz optyczny powstaje dopiero poza siatkówką. Na siatkówkę natomiast padają kręgi rozproszenia niedostatecznie załamanego obrazu.

Przyczyną dalekowzroczności jest niewspółmierność rozmiarów gałki ocznej w stosunku do siły łamiącej układu optycznego (gałka jest za krótka) lub niewystarczająca siła łamiąca układu optycznego oka (na przykład w związku ze zbyt płaską rogówką) w stosunku do jego długości.

Zakres pola ostrego widzenia zależy od głębokości wady oraz od amplitudy akomodacji, która z wiekiem się zmniejsza.

Nadwzroczność koryguje się przy pomocy okularów lub soczewek kontaktowych. Wyrównywanie tej wady wymaga zastosowania szkieł skupiających, wypukłych (ich moc określają dioptrie dodatnie, popularne „plusy”).

Nieskorygowana nadwzroczność i związane z tym stałe napięcie akomodacji może prowadzić do zaburzeń w całym układzie mięśniowym oka, łącznie z zezem.