Krótkowzroczność jest najczęściej występującą wadą wzroku. Statystyki podają, że na świecie żyje około 1,6 miliarda krótkowidzów, a ich liczba systematycznie rośnie. Szacuje się, że w 2020 roku będzie ich 2,5 miliarda. Jednocześnie blisko 40 proc. krótkowidzów nie korzysta z okularów korygujących tę nieprawidłowość.

Krótkowidz – mówiąc ogólnie – gorzej widzi na odległość. Przedmioty, które znajdują się daleko, postrzega jako nieostre, zamazane. Usiłując uzyskać nieco wyraźniejszy ich obraz, mruży oczy. Właśnie mrużenie oczu, częste mruganie i przecieranie ich, a także kłopoty z widzeniem w ciemności są typowymi przejawami krótkowzroczności. Charakterystyczne dla krótkowidzów jest także patrzenie na bliskie przedmioty z bardzo bliska (czytanie i pisanie „nosem”). Krótkowzroczność określana jest także jako „miopia”. Termin ten pochodzi z języka greckiego (myopia oznacza ‘mrużyć’).

Reklama

 

Mechanizm krótkowzroczności

Wada sprowadza się do tego, że tor optyczny oka nieprawidłowo skupia promienie świetlne. W oku miarowym bez żadnego napięcia mięśni równoległe promienie światła padają dokładnie na siatkówkę. Obiekt odległy ma na siatkówce swój ostry obraz.

W oku krótkowzrocznym promienie przecinają się przed siatkówką, tam też powstaje obraz optyczny, a na siatkówkę padają kręgi rozproszenia (w efekcie obraz jest zamazany). Dzieje się tak dlatego, że siła załamywania układu optycznego w oku krótkowidza jest zbyt duża w stosunku do wielkości gałki ocznej (jest ona zbyt długa w stosunku do mocy układu optycznego).

 

 

Przyczyny

Przyczyny krótkowzroczności nie są zostały w pełni wyjaśnione. Medycyna nie radzi sobie też z hamowaniem rozwoju tej wady. Podkreśla się znaczenie uwarunkowań genetycznych, a także wpływ długotrwałej i wytężonej pracy obciążającej wzrok, takiej jak na przykład czytanie czy korzystanie z komputera. Naukowcy łączą też występowanie krótkowzroczności z rozwojem cywilizacyjnym – w krajach wysoko rozwiniętych to zaburzenie widzenia notowane jest znacznie częściej niż gdzie indziej.

 

Rodzaje

Wyróżnia się następujące rodzaje krótkowzroczności:

  • krótkowzroczność osiowa – zbyt długa oś gałki ocznej (to najczęściej spotykany rodzaj krótkowzroczności)
  • krótkowzroczność krzywiznowa – zbyt wypukła krzywizna poszczególnych elementów układu optycznego oka (zwłaszcza rogówki i soczewki)
  • krótkowzroczność refrakcyjna – zbyt duży współczynnik załamania soczewki (występuje w cukrzycy lub zaćmie jądrowej)

 

Diagnoza

Krótkowzroczność jest wykrywana w badaniu okulistycznym. Jej stopień podaje się w dioptriach ze znakiem minus (dioptria to odwrotność ogniskowej wyrażonej w metrach).

Skalę wady określa się następująco:

  • niska – do –3,0 dioptrii (widzenie z bliska nie wymaga korekcji)
  • średnia – od –3,0 do –7,0 dioptrii
  • wysoka – powyżej –7,0 dioptrii (towarzyszą jej zwyrodnienia i powikłania w późniejszym wieku)

 

Leczenie

Ostrość widzenia poprawiają okulary korekcyjne lub soczewki kontaktowe rozpraszające. Możliwy jest również bardzo skuteczny zabieg chirurgiczny, obarczony jednak dużym ryzykiem niepożądanych skutków ubocznych.