Rak nerki występuje stosunkowo rzadko – stanowi tylko 2–3 proc. zachorowań na nowotwory złośliwe w populacji ludzi dorosłych. Najczęściej chorują mężczyźni. Średni wiek pacjentów to 40–65 lat. Największą zachorowalność obserwuje się w szóstej i siódmej dekadzie życia.

 

Podstawowy problem z tym bardzo groźnym nowotworem polega na tym, że długo się rozwija, nie dając żadnych objawów. Niepokojące symptomy pojawiają się wtedy, gdy choroba jest już zaawansowana. W tej sytuacji bardzo często do jej rozpoznania dochodzi przypadkowo, w trakcie innych badań. Aż 30–45 proc. rozpoznań raka nerki to właśnie diagnozy dokonane „przy okazji”, gdy nowotwór nie daje jeszcze żadnych objawów. Tacy pacjenci mogą mówić o szczęściu – wczesne wykrycie zwiększa bowiem szanse w walce z chorobą.

Niestety, aż u mniej więcej 30 proc. pacjentów w chwili rozpoznania choroby stwierdza się już przerzuty. Najczęściej przerzuty jasnokomórkowego raka nerki (który stanowi 65–75 proc. przypadków raka nerkowokomórkowego) są zlokalizowane w płucach, węzłach chłonnych, kościach, wątrobie, nadnerczach, drugiej nerce i w mózgu.

Reklama

 

Przyczyny

Do czynników sprzyjających rozwojowi choroby zalicza się:

  • uwarunkowania genetyczne
  • palenie papierosów
  • otyłość
  • nadciśnienie tętnicze
  • torbielowatość nerek nabytą przez osoby z mocznicą, leczone dializami i terapię estrogenową
  • długotrwałe narażenie na działanie wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych
  • wiek powyżej 50 lat

 

Objawy

Objawy raka nerki to:

  • ból w okolicy lędźwi
  • wyczuwalny guz w jamie brzusznej
  • krew w moczu
  • brak apetytu
  • chudnięcie
  • stan podgorączkowy
  • gorączka
  • u mężczyzn: żylaki powrózka nasiennego

Objawy pojawiają się zazwyczaj w późnym etapie choroby.

 

Diagnostyka

  • USG lub tomografia jamy brzusznej
  • urografia (rentgen układu moczowego po podaniu kontrastu)
  • badania analityczne krwi i moczu

 

Leczenie

Leczenie zazwyczaj polega na operacyjnym usunięciu guza (zazwyczaj z całą nerką i pobliskimi węzłami chłonnymi). Uzupełniająco stosuje się naświetlania i leczenie farmakologiczne. W leczeniu skojarzonym stosowana jest chemioterapia, immunoterapia oraz leczenie celowane.

 

Powikłania

  • przerzuty do innych narządów
  • krwotoki do dróg moczowych
  • infekcje dróg moczowych