Sacharyna, jedna z najpopularniejszych sztucznych substancji słodzących, to suplement diety pozbawiony kalorii, który poprawia smak oraz zapach produktów. Najczęściej dodaje się ją do napojów i wypieków oraz do gumy do żucia. Jednak nadmierne jej spożywanie może nieść ryzyko zachorowania na różnego typu nowotwory.

 

Sacharyna (E 952) to organiczny związek chemiczny, który ma postać przezroczystych kryształów, słabo rozpuszczalnych w wodzie. Jest nawet 500-krotnie słodsza od sacharozy, a przy tym nie zawiera kalorii i nie wpływa na apetyt, dlatego znalazła zastosowanie jako sztuczny środek słodzący (o lekko goryczkowatym i metalicznym posmaku).

Sacharyna została odkryta w 1879 roku w Stanach Zjednoczonych przez Ira Remsena i Constantina Fahlberga. W 1950 roku inna grupa naukowców opracowała sposób jej wytwarzania, co pozwoliło wprowadzić ją do masowej produkcji.

Reklama

 

Zastosowanie sacharyny w przemyśle

Sacharyna znalazła swoje zastosowanie w przemyśle, jako środek słodzący, używany do wyrobu napojów bezalkoholowych, gum do żucia oraz wyrobów cukierniczych. Ma za zdanie ograniczyć kaloryczność produktów oraz poprawić ich smak i zapach.

 

Badania nad szkodliwością sacharyny

Z badań przeprowadzonych w latach 60. i 70. ubiegłego wieku wynika, że sacharyna może się przyczyniać do rozwoju chorób nowotworowych. Stwierdzono między innymi, iż zwiększa ona zachorowalność na raka pęcherza moczowego u szczurów. Jednak ludzki mocz różni się składem od moczu szczurów, dlatego nie istnieją dowody na to, że sacharyna może wywołać raka pęcherza moczowego również u człowieka. W 1994 roku National Cancer Institute opublikował wyniki badań, które dowodzą, iż ryzyko zachorowania na raka pęcherza moczowego wzrasta dopiero u osób przyjmujących ponad 1,6 grama sacharyny. Kongres Stanów Zjednoczonych wycofał więc nakaz umieszczania na opakowaniach ostrzeżenia o ryzyku zdrowotnym, jakie niesie ze sobą spożywanie wyrobów zawierających tę substancję.

 

Dozwolona dawka

Światowa Organizacja Zdrowia ustaliła, że dopuszczalna maksymalna dawka sacharyny na dobę wynosi 5 mg na 1 kg masy ciała.

 

Ciekawostki

Przed wybuchem drugiej wojny światowej akcyza za cukier osiągnęła bardzo wysoką cenę. Sacharyna stała się więc jego pożądanym zamiennikiem. Szybko zyskała popularność wśród przemytników, zwłaszcza że ilość tej substancji słodzącej stanowiąca ekwiwalent kilograma cukru mogła zmieścić się w dłoni. Największą jednak popularność sacharyna zyskała w latach 50., kiedy nastała moda na odchudzanie.