CZY LEKARZ MOŻE UKRYWAĆ PRZED PACJENTEM INFORMACJE O STANIE ZDROWIA I LECZENIU?

 

Lekarz ma obowiązek udzielić pacjentowi informacji o jego stanie zdrowia, rozpoznaniu choroby, proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych i leczniczych, dających się przewidzieć następstwach ich zastosowania albo zaniechania, a także o wynikach leczenia oraz rokowaniu. Informacje te powinny być podane w sposób przystępny i zrozumiały dla chorego. Powyższe informacje są poufne (bowiem lekarz jest związany tajemnicą lekarską) i mogą być udzielone innym osobom tylko za zgodą pacjenta.

Prawo do informacji o stanie swego zdrowia ma każda osoba, która ukończyła 16 lat.

Młodsze dzieci powinny zostać poinformowane o swoim stanie zdrowia w zakresie i formie potrzebnej do prawidłowego przebiegu leczenia. Natomiast pełna informacja powinna zostać przekazana ich przedstawicielowi ustawowemu, a w razie jego braku, lub gdy porozumienie się z nim jest niemożliwe, opiekunowi faktycznemu pacjenta. Podobnie jest w przypadku, gdy pacjent jest nieprzytomny bądź niezdolny do zrozumienia znaczenia informacji o swoim zdrowiu – informuje się wówczas jego przedstawiciela ustawowego lub opiekuna faktycznego (osobę wykonującą, bez obowiązku ustawowego, stałą pieczę nad pacjentem, który ze względu na wiek, stan zdrowia albo swój stan psychiczny wymaga stałej opieki).

W sytuacjach wyjątkowych, gdy rokowania są niepomyślne dla pacjenta, lekarz może przekazać mu niepełne informacje o stanie zdrowia i o rokowaniu, jeśli według oceny lekarza przemawia za tym dobro chorego. W takich przypadkach ma on jednak obowiązek poinformować o wszystkim osobę upoważnioną przez pacjenta lub jego przedstawiciela ustawowego. Tym niemniej chory ma prawo domagać się pełnej informacji, także niepomyślnej dla siebie i wówczas lekarz powinien takich informacji udzielić.

 

W razie zawinionego naruszenia prawa pacjenta do uzyskania informacji o stanie zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę na podstawie art. 448 kodeksu cywilnego.