Biopsja jest badaniem diagnostycznym. Polega na pobraniu próbki żywej tkanki po to, by ją dokładnie zbadać pod mikroskopem i wykryć ewentualne zmiany patologiczne, na przykład nowotworowe.

 

Próbkę pobiera się za pomocą specjalnych narzędzi diagnostycznych. To właśnie od techniki pobrania materiału i rodzaju znieczulenia zależy, z jakim typem biopsji mamy do czynienia.

 

Typy biopsji

Wyróżnia się kilka typów biopsji. Są to między innymi:

  • biopsja igłowa – jest stosunkowo mało inwazyjnym zabiegiem (w porównaniu z drugim typem – z biopsją chirurgiczną). Wykonuje się ją najczęściej w przypadku łatwo wyczuwalnych guzków. Do zabiegu używa się drożnej wewnątrz igły, którą pobiera się tkankę lub płyn. Badanie przeprowadza się zazwyczaj z zastosowaniem technik wspomagających: USG i tomografii komputerowej. Z reguły miejsce wkucia znieczula się miejscowo.
    Są dwa rodzaje biopsji igłowej – cienko- i gruboigłowa.
  • biopsja chirurgiczna – wymaga wykonania 1–2-centymetrowego nacięcia skalpelem lub za pomocą endoskopu. Przeprowadza się ją wówczas, gdy zmiana jest na tyle duża, że nie można jej jednoznacznie zdiagnozować lub jest położona tak głęboko, że trudno byłoby pobrać materiał do badania za pomocą igły. Czasem, gdy jeden wycinek nie wystarczy do oceny, stosuje się tzw. biopsję wielowycinkową. Ten typ biopsji wykonywany jest często w znieczuleniu ogólnym.

Reklama

 

Techniki biopsji

Najczęściej wykonuje się biopsje zmian:

  • dróg oddechowych (w sytuacji uszkodzenia oskrzeli i tchawicy),
  • górnego odcinka przewodu pokarmowego (przełyku, żołądka, dwunastnicy) w przypadku choroby wrzodowej lub polipów,
  • dolnego odcinka przewodu pokarmowego (okrężnicy, odbytnicy, jelita grubego) w diagnostyce polipów, zaburzeń wchłaniania jelitowego czy zapalenia okrężnicy,
  • tarczycy, płuc, wątroby, nerek, sutków (w badaniu guzków i torbieli),
  • żeńskich narządów płciowych (szyjki macicy, trzonu macicy, pochwy) w profilaktyce przeciwnowotworowej.