Depresja należy dziś do chorób powszechnie występujących, mimo to w wielu przypadkach pozostaje nierozpoznana. Badania epidemiologiczne przeprowadzone w ostatnich latach wykazały, że rocznie spośród 10 dorosłych osób jedna cierpi na depresję.

 

Wbrew tym obiegowym opiniom, leczenie depresji nie jest wyłącznie domeną psychiatrów. Psychiatrzy zajmują się zwykle przypadkami najcięższymi, pozostałe są skutecznie leczone przez lekarzy ogólnych.

W co najmniej połowie przypadków choroba manifestuje się dolegliwościami somatycznymi, które maskują depresję.

 

Najbardziej typowe objawy depresji to:

  • Nastrój depresyjny – chorzy skarżą się na niemożność przeżywania przyjemnych doznań, odczuwają smutek, przygnębienie, żal, zniechęcenie, zobojętnienie, brak satysfakcji itp. Innymi słowy nic ich nie cieszy. Negatywnie oceniają swoje dokonania z przeszłości, a w przyszłości, wskutek utraty nadziei, widzą tylko przykre perspektywy. W krańcowych przypadkach obniżenia nastroju chorzy samooskarżaja się, przewidują rychłą śmierć z powodu urojonych ciężkich chorób lub kataklizmów. Najbardziej niebezpieczne są myśli i tendencje samobójcze.
  • Spowolnienie lub niepokój – chorzy nie radzą sobie ze zwykłymi, codziennymi zajęciami; skarzą się na niewydolność intelektualną: spowolnienie myślenia, trudności w koncentracji i podejmowaniu decyzji; zmęczenie. Depresja może też przebiegać z niepokojem, zarówno psychicznym (napięcie, niemożność odprężenia się, natłok nieprzyjemnych myśli), jak i motorycznym (niemożność usiedzenia w miejscu, nerwowa ruchliwość).
  • Zaburzenia wegetatywne i somatyczne zaburzenia snu pod postacią jego spłycenia i zbyt wczesnego budzenia się, chory budzi się rano zmęczony; charakterystyczne jest, że chorzy czują się gorzej rano i lepiej wieczorem. W ciągu dnia dominuje uczucie zmęczenia, utraty sił i witalności. Wyrazem zaburzeń rytmów biologicznych u kobiet mogą być zaburzenia cyklu miesiączkowego. Najczęściej zgłaszane zaburzenia wegetatywne to: suchość w jamie ustnej, kołatanie serca, uczucie spłycenia oddechu, zaparcia i inne dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego, zawroty i bóle głowy. Często występuje zmniejszenie popędu seksualnego oraz utrata apetytu i spadek masy ciała.
  • Lęk występuje u 2/3 pacjentów cierpiących na depresję. Jest on zwykle wolno płynący i często zlokalizowany w okolicy przedsercowej.

Reklama

 

Depresja jest chorobą uleczalną. Kuracja powinna składać się z leczenia farmakologicznego i odpowiedniej psychoterapii. Poprawa stanu pacjenta następuje z reguły po upływie 2–6 tygodni stosowania terapii, którą należy kontynuować przez kilka miesięcy po uzyskaniu poprawy.

 

Sprawdź sam, czy cierpisz na depresję.

 

Jeżeli występuje co najmniej jeden z objawów:

  1. nastrój depresyjny
  2. zmniejszenie zainteresowań

oraz 4 z objawów poniższych:

  1. bezsenność lub wzmożona senność
  2. spowolnienie lub niepokój
  3. ciągłe uczucie zmęczenia
  4. chudnięcie lub tycie
  5. poczucie małej wartości
  6. nawracające myśli o śmierci i samobójstwie
  7. trudności w koncentracji lub podejmowaniu decyzji

 

i objawy te utrzymują się przez okres co najmniej 2 tygodni, to zgłoś się do swojego lekarza, bo potrzebujesz profesjonalnej pomocy.