Jednym ze sposób zbadania, czy nasz układ moczowy (nerki, moczowody, pęcherz moczowy i cewka moczowa) funkcjonuje prawidłowo, jest wykonanie urografii, czyli badania radiologicznego z zastosowaniem kontrastu. Środek cieniujący dostaje się z krwią do nerek, a potem do moczu, dzięki czemu pojawia się w całym układzie moczowym. Po wykonaniu zdjęć rentgenowskich kontrast umożliwia dokładne obejrzenie budowy całego układu, dostarcza także informacji o odpływie moczu przez moczowody do pęcherza.

 

 

Kiedy wykonujemy badanie?

Badanie wykonujemy wtedy, gdy lekarz:

  • chce ocenić wady wrodzone układu moczowego,

  • chce sprawdzić układ moczowy po doznanych urazach lub przeprowadzonych operacjach,

  • chce sprawdzić, jak funkcjonują nerki,

  • podejrzewa u pacjenta kamicę dróg moczowych.

 

Przygotowanie do badania

Pacjent powinien być na czczo. Szczegółowe zalecenia są różne – najlepiej dopytać o nie w ośrodku przeprowadzającym badanie. Czasami trzeba wcześniej zastosować środki przeczyszczające lub przyjąć leki łagodzące wzdęcia, aby przewód pokarmowy nie był wypełniony gazami.

 

Przebieg badania

Badanie wykonywane jest na leżąco. Trwa około 40 minut. Pacjent kładzie się na stole rentgenowskim. Najpierw, zanim podany zostanie środek cieniujący, wykonywane jest zdjęcie przeglądowe nerek i pęcherza. Od momentu podania kontrastu (dożylnie), zdjęcia są wykonywane co około 10 minut, tak aby dokładnie obejrzeć wszystkie konieczne do zbadania miejsca, wraz z przemieszczającym się kontrastem. Czasami wykonywana jest tak zwana urografia minutowa (na przykład przy nadciśnieniu pochodzenia nerkowego) – wtedy kontrast jest szybciej wpuszczany do organizmu, a zdjęcia wykonywane w 1., 2. i 3. minucie.

 

Przeciwwskazania

  • ciąża,

  • niewydolność nerek,

  • nadciśnienie tętnicze.