Początki choroby przebiegają dość niewinnie. Ogólne osłabienie lub przesilenie organizmu, brak apetytu, wymioty i związany z tym spadek masy ciała, brunatne zabarwienia skóry i błon śluzowych, nasilone bóle pleców oraz nadmierne zapotrzebowanie na sól. Objawy te pomimo zażywania środków przeciwbólowych nie ustępują, a wręcz potęgują się, stąd potrzeba pilnej konsultacji lekarskiej.

 

Cisawica, czyli choroba Addisona, spowodowana dużym lub całkowitym niedoborem hormonów kory nadnerczy. Kora wytwarza dwa bardzo ważne hormony sterydowe – kortyzol i aldosteron. Ten pierwszy reguluje metabolizm białek, węglowodanów i tłuszczów, wpływa na reakcje organizmu na stany zapalne, stymuluje wątrobę do podwyższania poziomu glukozy we krwi i pomaga w kontroli ilości wody w organizmie. Drugi hormon, czyli aldosteron reguluje poziom soli i wody, co wpływa na objętość i ciśnienie krwi. Produkcja kortyzolu jest regulowana przez hormon adrenokortykotropowy (ACTH), który jest wytwarzany w przysadce mózgowej. Klasyczna postać choroby wynika z upośledzenia wydzielania zarówno kortyzolu, jak i aldosteronu spowodowana niemal całkowitym zniszczeniem obu nadnerczy.

 

Reklama

 

Możliwe objawy

  • osłabienie i zmęczenie
  • wymioty
  • biegunka
  • utrata wagi
  • nadmierny apetyt na sól
  • obrzęk gardła i szyi
  • przebarwienia skóry i błon śluzowych
  • świąd skóry
  • gorączka
  • stałe uczucie zimna
  • nadmierna potliwość
  • łuszczenie się skóry

 

Przyczyna

Schorzenie to po raz pierwszy zostało opisane przez brytyjskiego lekarza Thomasa Addisona w Londynie w 1855 r. Wtedy za główną przyczynę choroby wskazywano gruźlicę. Zastosowanie antybiotyków dość znacznie przystopowało zachorowalność na gruźlicę, więc wycofano się z tej hipotezy. Obecnie wskazuje się, że około 75 proc. przypadków cisawicy ma podłoże autoimmunologiczne, z autoagresji, w czasie której z nieznanej przyczyny powstają przeciwciała przeciwko komórkom kory nadnerczy , które je niszczą. Przyczyną formy wtórnej jest przeważnie zaburzenie funkcjonowania przysadki.

Spadek stężenia ważnych hormonów w organizmie, w tym kortyzolu, może nieść za sobą groźne skutki dla naszego zdrowia.

 

Leczenie i profilaktyka

Tego rodzaju choroba, jak niedoczynność kory nadnerczy czy cisawica, spowodowana brakiem kortyzolu i aldosteronu, wymaga zastąpienia tych niedoborów podobnymi steroidami. Kortyzon na ogół jest zastąpiony hydrokortyzonem lub octanem kortyzonu, a aldosteron fludrokortyzonem. Dawki tych leków są zależne od wzrostu i wagi pacjenta oraz jego kondycji fizycznej. Ponadto pacjenci powinni spożywać więcej soli, płynów i dodatkowy hydrokortyzon w okresie osłabienia odporności organizmu. Niestety wymaga leczenia przez całe życie.

Najlepszą formą profilaktyki są regularne badania krwi – poziom jonów sodowych i potasowych, liczba krwinek i zawartość reniny w osoczu, dzięki którym w dość szybkim czasie można wykryć wiele dolegliwości zwiastujących groźne choroby.