Przełykiem Barretta nazywamy stan zapalny w dolnym odcinku przełyku. Prawidłowy dla tego miejsca nabłonek wielowarstwowy płaski zostaje zastąpiony nabłonkiem walcowatym, który jest charakterystyczny dla żołądka. Dochodzi do przesunięcia granicy nabłonków w miejscu, w którym łączą się ze sobą żołądek i przełyk.
Przełyk Barretta jest najczęściej diagnozowany u mężczyzn (dwukrotnie częściej niż u kobiet). U pacjentów, u których wykryto tę chorobę, zwiększa się ryzyko wystąpienia raka przełyku (od 30 do 50 procent). Przełyk Barretta często pojawia się u osób, które cierpią na refluks żołądkowo-przełykowy.
Objawy
Jednym z objawów może być bardzo często występująca zgaga lub refluks kwasu. Jeśli pojawiają się one w krótkich odstępach czasu przez okres 6 miesięcy, należy udać się do lekarza. Nieleczony refluks kwasu może doprowadzić do rozwoju komórek przednowotworowych.
Rodzaje
Są trzy rodzaje przełyku Barretta:
- Metaplazja jelitowa (IM) – normalna wyściółka przełyku zostaje zastąpiona wyściółką jelitową
- Dysplazja niskiego stopnia (LGD) – śluzówka IM zostaje zniekształcona architektonicznie wskutek wielu zmian genetycznych (w wyniku stanów zapalnych związanych z refluksem kwasu) i urazów spowodowanych cofaniem się treści żołądkowej
- Dysplazja wysokiego stopnia (HGD) – zmiany pokrewne nowotworowi, najcięższa forma przełyku Barretta
Diagnozę stawia się na podstawie badania histopatologicznego – podczas badania endoskopowego pobiera się wycinek błony śluzowej.
Leczenie
Po postawieniu diagnozy należy co kilka miesięcy przeprowadzać badanie endoskopowe z pobraniem wycinka w celu ustalenia, jak rozwija się choroba.
Można zastosować leczenie farmakologiczne – pacjentowi przepisywane są inhibitory pompy protonowej (omeprazol, pantoprazol, lansoprazol), czyli leki zmniejszające wydzielanie soków żołądkowych. Czasem stosuje się także elektrokoagulację plazmową, terapię fotodynamiczną lub ogniskowe usunięcie błony śluzowej (mukozektomię).
Leczenie chirurgiczne, czyli wycięcie przełyku, to ostateczność.