Kość piętowa znajduje się poniżej kości skokowej i jest największą z kości stępu. Jej złamania – a ściślej: pęknięcia – należą do najczęstszych urazów tej części ciała. Stanowią około 60 proc. tych kontuzji. Są tak bardzo bolesne, że uniemożliwiają chodzenie.
Pęknięcie kości piętowej uszkadza jej tylną część – guz piętowy lub miejsce na wysokości stawu skokowo-piętowego. Uszkodzeniu ulegają również chrząstka stawowa, tkanka podskórna, skóra oraz inne tkanki miękkie anatomicznie związane z kością piętową.
Do pęknięcia dochodzi wskutek działania czynników mechanicznych – uderzenia, stłuczenia bądź upadku z wysokości. Niekiedy przyczynia się do tego wzrost napięcia jednego z mięśni łydki.
Uraz kości piętowej wywołuje ogromny ból i opuchliznę oraz obrzęk pięty, połączony z pęknięciem naczyń krwionośnych, o czym świadczy siniak na spodzie stopy.
Pęknięcie kości stopy leczy się tak samo, jak inne złamania w jej obrębie – zachowawczo lub operacyjnie w zależności od skali urazu. Pacjentowi zaleca się oszczędzanie stopy przez kilka tygodni i noszenie opaski elastycznej. Jeżeli uraz dotyczy guza piętowego, konieczne staje się unieruchomienie stopy i założenie gipsu. Tak zwane nastawienie kości, a następnie unieruchomienie w gipsie stawu skokowo-goleniowego, praktykuje się wtedy, gdy uszkodzeniu uległy nasady goleni. W razie poważniejszych uszkodzeń, na przykład oderwania pewnych fragmentów kości od kości piętowej, niezbędny jest zabieg chirurgiczny. Nie zawsze oznacza on koniec kłopotów, gdyż – mimo operacji – ból i trudności z chodzeniem szybko nie mijają i wymagają cierpliwej rehabilitacji. Dotyczy to zwłaszcza tych przypadków, w których doszło do złamań pozastawowych.