Osoby po 40. roku życia coraz częściej mają problem z ostrością widzenia przedmiotów z bliska. Czytając gazetę odsuwają ją na wyciągnięcie ręki, aby wyraźniej widzieć tekst. Jest to naturalny efekt starzenia się oka. Jak sobie poradzić ze starczowzrocznością i jakie nowoczesne metody jej leczenia są obecnie stosowane?
Człowiek się starzeje i musi sobie radzić ze skutkami tego procesu. Najbardziej uwidaczniają się zmarszczki na skórze i problemy ze wzrokiem. W pierwszym przypadku chętnie korzystamy z kremów 40 czy 50+ i dostrzegamy względnie szybko efekty poprawiające uelastycznienia cery. Aby poprawić ostrość widzenia trzeba skorzystać z pomocy okulisty lub optyka.
Co to jest prezbiopia?
Prezbiopia nie jest wadą wzroku, lecz skutkiem postępujących z wiekiem zmian utraty akomodacji oka. Soczewka oka jest coraz mniej elastyczna z tendencją do pogrubiania się, gdy patrzymy na przedmioty bliskie, bądź pocieniania, gdy zerkamy na przedmioty bardziej odległe. Z wiekiem nasza soczewka robi się coraz sztywniejsza i pojawia się problem z ostrością widzenia z bliska. Wystarczy oddalić przedmiot, by obraz się wyostrzył, stąd nazwa tego objawu „za krótkich rąk”. Proces ten postępuje mniej więcej do czasu ukończenia 60 lat.
Dlaczego tak się dzieje?
Soczewka znajduje się w gałce ocznej tuż za tęczówką. Pomaga ona w załamywaniu promieni świetlnych w oku i przepuszczaniu światła na siatkówkę. Jej uwypuklenie powoduje mocniejsze załamywanie światła i wtedy ostrzej widzimy przedmioty znajdujące się blisko. Spłaszczenie soczewki powoduje mniejsze załamanie światła i widzenie przedmiotów oddalonych. Można to porównać do soczewki w aparacie fotograficznym, którą odpowiednio można regulować, aby ustawić ostrość.
Prezbiopia, inaczej zwana nadwzrocznością lub starczowzrocznością prędzej czy później dotknie każdego z nas. Najszybciej ten problem będą miały osoby, które noszą lub powinny nosić okulary z dodatnimi soczewkami. Następnie kolej przyjdzie na osoby, które nigdy nie potrzebowały okularów, a na końcu tej kolejki uplasują się osoby, które nosiły okulary z soczewkami ujemnymi.
Jak temu zaradzić?
Sposobem na starczowzroczność są okulary z odpowiednimi soczewkami. W początkowym stadium choroby odpowiednie będą soczewki relaksacyjne. Osoby, które są krótkowidzami lub dalekowidzami powinni sprawić sobie okulary z soczewkami dwuogniskowymi, z których górna część jest do patrzenia w dal, dolna do bliży. Dla wielu osób jest to trudne do przyzwyczajenia się z uwagi na tzw. strefę martwą. W takim wypadku najlepiej sprawdzają się soczewki progresywne, dzięki którym będziemy widzieć wyraźniej na każdą odległość.
Wymiana soczewki oka
Jest to najnowsza metoda leczenia prezbiopii. Zabieg trwa kilka minut i przeprowadza się go w warunkach ambulatoryjnych. Znieczula się oko kroplami, po czym wykonuje się maleńkie nacięcie w rogówce i za pomocą ultradźwiękowej sondy usuwa się naturalną soczewkę zastępując ją sztuczną wewnątrzgałkową soczewką wieloogniskową. Jest to zabieg bezszwowy, a oko adaptuje się do nowego widzenia w okresie 3 miesięcy. Większe zadowolenie z zabiegu wykazują osoby z dalekowzrocznością, nieco mniejsze z krótkowzrocznością. Nie każdy bowiem może przyzwyczaić się do specyficznego symultanicznego widzenia.
Laserowa korekcja wzroku
Noszenie szkieł korekcyjnych lub soczewek kontaktowych nie należy do komfortowych, a dla niektórych jest czasem niewskazane i może grozić zakażeniem rogówki. Alternatywą i jednocześnie najwygodniejszym rozwiązaniem jest laserowa korekcja wzroku. Wykonuje się są metodą IntraCOR z użyciem lasera z impulsami femtosekundowymi. Polega ona na korygowaniu wzroku bez naruszania powierzchownych warstw rogówki oka. Krótkie impulsy lasera wywołują proces fotodysrupcji – tkanki rogówki ulegają przemianie w gazowe pęcherzyki, które następnie wyparowują. Rogówka dzięki temu nabiera pożądany kształt, zwiększa swoją moc optyczną i umożliwia ostrzejsze widzenie z bliska.